پکیج مرتب کردن کارتهای شغلی

روش:

از کارت ها می توان به صورت فردی یا گروهی استفاده کرد. بسته به نوع کارت می توان بین 50 تا 100 کارت مختلف که در یک حیطه ی شغلی، مهارتی یا ارزشی باشند استفاده کرد. می توان تعریف یا توصیف مختصری از آن کلمه ای که روی کارت است ارائه داد. در تمام انواع، کارت های انگیزشی را می توان در ستون های مختلف جا داد. مثلاً طبقه بندی را می توان با سه ستون تحت عنوان های: “دوست دارم”، “دوست ندارم” و ” تفاوتی ندارد”. یا عبارت های: “موافقم”، “مخالفم” و “شک دارم”، انجام داد. مشاور، تصمیم گیری و انتخاب مراجع را می بیند و سبک تصمیم گیری، میزان راحتی استفاده از کلمات، دانش فردی و مفهوم سازی او را مشاهده می کند و ارتباط کلامی در راستای ابراز نیاز و بیان ارزش مثل کار مستقلانه، درآمدزایی قابل توجه، پیدا کردن امنیت شغلی و قرار گرفتن در یک جایگاه با ثبات، را می بیند.

در هنگام استفاده از تکنیک طبقه بندی کارت ها می توان به بیش از یک طبقه استناد کرد. در برخی از کارت ها، مراجع می تواند کارت ها را در دو مجموعه ی متفاوت بچیند، مثل کارهایی که احساس می کند توانایی انجام آن را دارد، یا ندارد. یا در 4 ستون بچیند که آیا دوست دارد آن شغل نقش اصلی، ثانوی یا پایین در زندگی او داشته باشد، یا اصلاً هیچ علاقه ای به آن ندارد. این کار را می توان برای مهارت ها نیز انجام داد. مراجع با چیدن کارت ها منعکس می کند که توانایی اش در آن مجموعه مهارت چقدر است و چقدر امیدوار است که آن مهارت خاص جزئی از کارش باشد. وقتی مراجع مجموعه ای از کارت هایی درست می کند که شغلی را پیشنهاد می کنند که او هیچ مهارتی در آن کسب نخواهد کرد، می توان این موضوع را به بحث گذاشت که چرا این این کارت ها کلاً رد شده اند. مشاور شاید بپرسد که چرا مراجع فکر می کند این مهارت غیرقابل دسترسی است، و چه چیز این کار این قدر طاقت فرسا و سخت است که مراجع اصلاً به آن توجه نمی کند.

مهارت کار با کارت ها را به راحتی می توان کسب کرد. تعامل با مراجع در حین انجام کار است که نیازهای بالینی را روشن می کند. تصمیم گیری در مورد این که طبقه بندی کارت ها پایان باز داشته باشد یا کاملاً ساختار یافته باشد، با مشاور است. اگرچه برخی از انواع کارت ها بصورت آنلاین در دسترس هستند، اما قسمت جالب کار، تعامل مراجع و مشاور در فرایند چیدن کارت ها است.